8+1 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

«Απ-οχτώ Μηδενική Ανοχή στη Βία κατά των Γυναικών»

Τα στελέχη του Συμβουλευτικού Κέντρου Υποστήριξης Γυναικών-Θυμάτων Βίας του Δήμου Αλεξανδρούπολης συνεχίζουν την εκστρατεία ευαισθητοποίησης για έκτη ημέρα και έχουν την τιμή να φιλοξενούν την κα Μαριάννα Παυλίδου. Η κα. Παυλίδου γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα Εορδαίας και σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1990-98, έζησε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου με υποτροφία της Α.Σ.Κ.Τ., σπούδασε Παιδαγωγική της Τέχνης, στην εκεί Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών. Δίδαξε για 6 χρόνια ως εισηγήτρια στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και για ένα χρόνο στο Σχολείο της Φαντασίας. Από τέλη του 1998  ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη,  διδάσκοντας το μάθημα των Εικαστικών, στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής, του Δ.Π.Θ.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές εθελοντικές δράσεις, σε συνεργασία με κοινωνικούς και Πολιτιστικούς φορείς στον Δήμο Αλεξανδρούπολης, την Νομαρχία και Περιφέρεια Έβρου-Ροδόπης (Τραίνο του Πολιτισμού, Μουσείο Αρχαιοφίλων, Γραφεία καινοτόμων δράσεων Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας εκπαίδευσης, Προσκόπους, Εθελοντική αιμοδοσία), προσπαθώντας να συνεισφέρει στην συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της Τέχνης στο σχολείο, αλλά και στην προσφορά των φοιτητών στην τοπική κοινωνία.

΄Εχει διοργανώσει τρία Διεθνή Εικαστικά Εργαστήρια στη Σαμοθράκη (2003,-4,-6), σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ Αθήνας και Ανώτατα Ιδρύματα της Βαυαρίας, πολλά επιμορφωτικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς, δημοσιεύει άρθρα σχετικά με την Τέχνη στο www.art22.gr, και στο Περιοδικό Εικαστική Παιδεία (Ένωση καθηγητών καλλιτεχνικών μαθημάτων) και εδώ και 2 χρόνια ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Εικαστικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης, ενεργοποιεί τον φορέα στις Πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της ΕΠΟΦΕ Έβρου.(www.pavlidou-artgallery.gr).

Μαριάννα Παυλίδου: «Η τέχνη είναι διέξοδος: παρηγορεί, εμπνέει, θεραπεύει. Η τέχνη είναι ένα φάρμακο κατά της βίας όλων των ειδών,  διότι είναι έκφραση και επικοινωνία, πολλές φορές χωρίς λόγια. Επικοινωνία με τον εσωτερικό μας κόσμο και τα συναισθήματά μας. Με το να τα εκφράζουμε, βλέποντας σαν σε καθρέπτη, τα συνειδητοποιούμε κιόλας. Οι τέχνη  θεραπεύει, και είναι πλέον καταξιωμένος τρόπος θεραπείας, η θεραπεία μέσω των Εικαστικών, της Μουσικής, του δράματος και του χορού.

Η πραγματικότητα για εμάς τις γυναίκες, δείχνει ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την δύναμή μας και την εκδηλώνουμε σε όλους τους τομείς, διεκδικώντας τον διάλογο και τον σεβασμό που μας αναλογεί. Η έλλειψη Σεβασμού είναι η κατάσταση που βιώνουμε, όταν επικρατεί η Βία, και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας και τους νέους ανθρώπους: Στον αμοιβαίο σεβασμό.

Tο δικό μου μήνυμα είναι: Νιώθεις μόνος, -η; Σε κατακλύζουν βίαιες και αρνητικές σκέψεις; Γράψε σε ένα χαρτί πώς νιώθεις. Πάρε χρώματα ξηροπαστέλ και τρίψτα σε ένα χαρτί, περπάτα, πήγαινε στη θάλασσα και φώναξέ της, προσευχήσου, τραγούδησε και χόρεψε. Μίλα, εκφράσου σε έναν φίλο σου. Μην κλείνεσαι- Δεν είσαι μόνος: Ένα λευκό χαρτί και η φύση είναι πάντα ένας φίλος που θα σε ακούσει, θα σε αποφορτίσει και θα μιλήσει μαζί σου, επιστρέφοντας ως θετική ενέργεια αυτό που σε πιέζει. Σαν σε εσωτερικό αντίλαλο, θα φέρει τον βαθιά κρυμμένο εαυτό σου, και την Θεϊκή-δημιουργική ενέργεια που έχεις μέσα σου στην επιφάνεια».