Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι η βία και συνακόλουθα η κουλτούρα του βιασμού δεν αποτελούν εποχική "ίωση" της κοινωνίας, καθώς πάντα εκκολάπτεται από τις υπάρχουσες συνθήκες, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, με συνέπεια τη γενίκευση ακραίων μορφών άσκησης φυσικής βίας. Ως κοινωνία φαίνεται ότι δεν έχουμε πάρει και πολύ στα σοβαρά αυτές τις διαδικασίες φυσικοποίησης της κουλτούρας της βίας και του βιασμού. Στο πλαίσιο αυτό της κοινωνικής αδράνειας, αναπαράγεται από γενιά σε γενιά ένα βίαιο μοντέλο, διαμορφώνοντας συνειδητά ή ασυνείδητα ένα κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο η βία όχι μόνο υπάρχει, αλλά γίνεται και αποδεκτή. Όσο, λοιπόν, εξακολουθεί να υφίσταται η βία ως πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη και την ισότητα. Για τον λόγο αυτόν, θα πρέπει από κοινού να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα ευνοήσουν τον κλονισμό της κουλτούρας της βίας και του βιασμού και δεν θα εκθέτουν κανέναν άνθρωπο στο φόβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου